Μεταξύ 1942 και 1944, οι SS μεταφέρουν χιλιάδες κρατούμενους συγκέντρωσης σε πολυάριθμους δορυφορικούς καταυλισμούς στην αστική περιοχή του Βερολίνου. Οι κρατούμενοι, πολλοί από τους οποίους ήταν γυναίκες, έπρεπε να εκτελέσουν καταναγκαστική εργασία για τις εταιρείες SS και εξοπλισμών: ως αιτούντες βόμβα, για την κατασκευή δεξαμενών ή για την παραγωγή μαχητικών αεροσκαφών.
Με την κατασκευή των δορυφορικών στρατοπέδων, το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης επεκτάθηκε στους πάγκους εργασίας και στην μπροστινή πόρτα πολλών Βερολίνου. Σε καμία άλλη εποχή δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί φυλακισμένοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην "καθημερινή ζωή" της μητρόπολης.
Στην εφαρμογή, έξι από τα 14 δορυφορικά στρατόπεδα KZ Berlin θα παρουσιαστούν ως παραδείγματα: στα Lichterfelde, Haselhorst, Schönholz, Moabit και Müggelheim, Neukölln και Schönefeld.
Εκτός από την ιστορία των καταυλισμών παρουσιάζονται επίσης βιογραφίες πρώην κρατουμένων. Οι τοποθεσίες των πρώην αποθηκών βρίσκονται χάρτες. Σε αποσπάσματα από συνεντεύξεις βίντεο, οι σύγχρονοι μάρτυρες έχουν το λόγο τους.